یک فلزیاب حرارتی راداری زمینی ابزاری برای تشخیص فلزات است که از ترکیبی از فناوری‌های راداری و حرارتی استفاده می‌کند.
نحوه عملکرد:
1. واحد راداری: امواج الکترومغناطیسی با فرکانس بالا را به زمین می‌فرستد.
2. واحد حرارتی: دمای زمین را اندازه گیری می‌کند.
3. تجزیه و تحلیل: دستگاه تغییرات دمای ناشی از امواج الکترومغناطیسی را تشخیص می‌دهد.
4. فلزات: فلزات امواج راداری را منعکس می‌کنند و گرما تولید می‌کنند، بنابراین باعث تغییرات دمای قابل توجهی می‌شوند.
مزایا:
- عمق کاوش بیشتر: رادار می‌تواند تا چندین متر در زمین نفوذ کند، و آن را برای کشف فلزات مدفون شده عمیق ایده آل می‌کند.
- حساسیت بالا: فناوری حرارتی تغییرات دمای بسیار جزئی را تشخیص می‌دهد، که امکان شناسایی فلزات کوچک را فراهم می‌کند.
- سرعت: فلزیاب‌های راداری زمینی می‌توانند مساحت‌های وسیعی را به سرعت پوشش دهند.
- آسیب کم: این دستگاه‌ها بدون نفوذ به زمین عمل می‌کنند و آسیب زیست محیطی کمی ایجاد می‌کنند.
کاربردها:
- باستان شناسی: کشف آثار باستانی فلزی
- ژئوفیزیک: مطالعه ساختارهای زمین شناسی
- امنیت: تشخیص اشیاء فلزی مشکوک
- اکتشاف معادن: جستجوی ذخایر معدنی
- کشاورزی: تعیین وجود موانع فلزی در خاک
محدودیت‌ها:
- هزینه: فلزیاب‌های راداری زمینی می‌توانند گران باشند.
- نفوذ در زمین: می‌تواند توسط خاک‌های مرطوب، سنگ‌های صخره‌ای و سایر مواد معدنی به شدت کاهش یابد.
- هوا: تغییرات دما می‌تواند بر دقت تأثیر بگذارد.
- فلزات غیرآهنی: دستگاه‌ها در تشخیص فلزات غیر آهنی مانند آلومینیوم و مس کمتر موثر هستند.
نتیجه:
فلزیاب‌های حرارتی راداری زمینی ابزار قدرتمندی برای تشخیص فلزات در اعماق زمین هستند. آنها در کاربردهای متنوعی استفاده می‌شوند و یک روش غیرتهاجمی برای کشف و شناسایی اشیاء فلزی ارائه می‌کنند.
