درختان خاصی که به عنوان درختان علامت دار شناخته می شوند، اغلب در گنجیابی به عنوان نشانه استفاده می شوند. این درختان معمولاً دارای ویژگی های منحصر به فردی هستند که آنها را از درختان اطراف متمایز می کند. در اینجا چند نمونه از درختان علامت دار آمده است:
درخت تنبل (فیکوس بنژامین): این درخت برگ های ابلق یا خالدار دارد و اغلب به عنوان نشانه گنج استفاده می شود. گفته می شود که گنج در زیر ریشه های آن مدفون است.
درخت انجیر: این درخت برگ های بزرگی دارد که شبیه دست هستند و اغلب نشانه پول یا ثروت است. گفته می شود که گنج در زیر سایه آن یا نزدیک تنه آن مدفون است.
درخت بلوط: این درخت بلوط های بزرگی تولید می کند و اغلب نشانه خوش شانسی یا ثروت است. گفته می شود که گنج در زیر درخت یا در نزدیکی آن مدفون است.
درخت گردو: این درخت گردو تولید می کند و اغلب نشانه فراوانی یا باروری است. گفته می شود که گنج در زیر درخت یا در نزدیکی آن مدفون است.
درخت بید: این درخت برگ های باریک و آویزان دارد و اغلب نشانه آب یا ثروت پنهان است. گفته می شود که گنج در نزدیکی ریشه های آن یا در نزدیکی بدنه آبی مدفون است.
درخت سرو: این درخت همیشه سبز است و اغ طول عمر بالایی دارد و اغلب نماد زندگی و جاودانگی است. گفته می شود که گنج در زیر درخت یا در نزدیکی آن مدفون است.
درخت کاج: این درخت همیشه سبز است و اغلب نماد قدرت و استقامت است. گفته می شود که گنج در زیر درخت یا در نزدیکی آن مدفون است.
مهم است به خاطر داشته باشید که اینها فقط نمونه هایی از درختان علامت دار هستند و ممکن است درختان دیگری نیز وجود داشته باشند که در مناطق مختلف به عنوان نشانه استفاده می شوند. همیشه بهتر است با تاریخچه و سنت های منطقه ای که در آن به گنجیابی می پردازید آشنا شوید.
همچنین، هنگام تفسیر نشانه های درختان، باید به سایر سرنخ ها مانند نوع درخت، اندازه، شکل و موقعیت آن نسبت به سایر ویژگی های زمین توجه کنید.
